به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، نشست «در جست‌وجوی روایت ایرانی» با حضور محمد رودگر نویسنده و پژوهش‌گر ادبی در سالن صفارزادۀ حوزۀ هنری برگزار شد.

گردآوری مخزن شاهد رایانه‌ای به‌جای پیکره وقت و هزینۀ بسیار گزافی می‌طلبد و برای گردآوری آن عمرها و هزینه‌های بسیاری بیهوده تلف می‌شود؛ درحالی‌که گردآوری پیکرۀ زبانی هم به هزینه و زمان بسیار کمتری نیاز دارد و هم امکانات بیشتری در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

شناخت پیشگامان نظری تاریخِ مردم که با طرح پارادایم از پایین زمینه را برای طرح تاریخ زبان از پایین در دوران بعدی فراهم آوردند اهمیت بسزایی دارد.

ماتئوش م. پ. کلاگیش، فارغ‌التحصیل رشته ایران‌شناسی در دانشگاه یاگلونی کراکوف لهستان و اکنون مشغول تدریس در همین دانشگاه است. ۲۰سال پیش او از طرف وزارت علوم جمهوری لهستان، به ایران اعزام شد. تحصیل زبان فارسی را در مؤسسه لغتنامه دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی ادامه داد.

مُخَمَّر خوانی یا خام‌خوانی

در ایران، خلاف دنیای غرب، ما از داستان شروع کرده و به رمان رسیده‌ایم؛ بنابراین، رمان سابقه چندانی در ادبیات ایران ندارد. با این حال، در طول عمر کوتاه آن، آثار شاخص و قابل توجهی منتشر شده است. پس از انقلاب رمان‌نویسی و داستان کوتاه نیز شتاب بیشتری به خود گرفت. با پیروزی انقلاب اسلامی، ادبیات با موضوعی روبه‌رو شد که نمی‌توانست در برابر آن سکوت کند. انقلاب مسائل عمیق و فراگیری را در خود داشت؛ بنابراین لازم بود که نویسندگان خاص خود را تربیت کند و از رهگذر این حوادث اجتماعی، رمان‌های خوبی منتشر شد؛ تا جایی که دهه ۱۳۷۰ تا اواسط دهه ۱۳۸۰ درخشان‌ترین دوره‌ رمان و داستان‌نویسی در ایران پس از انقلاب بوده است؛ دوره‌ای که تلاش‌های دهه ۱۳۶۰ در آن به بار نشست.

از دیدگاه سبک‌شناسان، متون در سیر تطوّر خود دگردیسی‌هایی دارند و هر یک ویژگی‌های سبکی، فردی و دوره‌ای خود را منعکس می‌کنند، اما پرسش اصلی این است که این تحوّلات و تمایزها از کجا ایجاد شده‌ است؟

سرنویس‌های شاهنامه عبارت‌های قرارگرفته در میان ابیات‌اند که بیانگر رخدادهای مهم در داستان هستند. سرنویس‌ها کارکردهای مختلفی دارند که مهم‌ترین آنها مشخص‌کردن بخش‌های داستان است.

در بیش از یک‌چهارم سروده‌های فارسیِ تاریخ بیهقی اختلافاتی در ضبط ابیات در دو تصحیح فیّاض و یاحقّی ـ سیّدی دیده می‌شود که به اختلاف معنی انجامیده ‌است.

هرکس می‌خواهد ما را به کتاب‌خواندن ترغیب کند، معمولاً چند حرف کلیشه‌ای برای گفتن دارد: کتاب دیدت را وسیع می‌کند یا تجربۀ دیگران را در اختیارت می‌گذارد. اما واقعیت این است که این حرف‌ها فایده‌ای ندارد، مگر آنکه یک‌بار، هنگام خواندن یک کتاب، آن صاعقه به عمق جانتان بنشیند.

غایت فلسفه چیست؟ آلفرد وایتهد فلسفه را پاورقی‌هایی بر افلاطون می‌داند؛ این موضع او البته قابل فهم است، چرا که، علی‌الظاهر، در این دوهزار و پانصد سالی که از زمان نگارش گفتگوهای افلاطون می‌گذرد پیشرفت چندانی در فلسفه نمی‌بینیم و فیلسوفان روزگار ما نیز هم‌چنان درگیر بسیاری از همان موضوعاتی هستند که یونانی‌های باستان با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کردند.