فرهنگستان اول و دشواری‌های ترویج واژه‌ها

 فرهنگستان اول در زمینهٔ وضع و ترویج واژه‌های جدید نیز با دو مشکل اساسی روبه‌رو بود؛

یکی جلوگیری از دخالت اشخاص یا مؤسسات غیرصالح در وضع و کاربرد واژه‌های نو، و دیگری ترویج واژه‌هایی که خود وضع کرده بود.

در سال ۱۳۱۶ فرهنگستان درخواست کرد به تمام مؤسسات و وزارتخانه‌ها ابلاغ شود «بدون تصویب فرهنگستان هیچ لغتی را انتخاب و استعمال ننمایند و در تمام امور مربوط به لغت و زبان، فرهنگستان را مرجع قانونی بشناسند»، و به تمام ادارات و جراید اطلاع داده شود که «در نوشته‌ها و مقالات و آگهی‌ها فقط لغات تصویب‌شده از طرف فرهنگستان و لغت‌های جاری و معمول را به‌کار برند تا اینکه خوانندگان جراید تصور نکنند که آن لغات غلط نیز مصوب فرهنگستان است» ...

اما مشکل اصلیِ کار فرهنگستان جا انداختن واژه‌های نو بود؛ چنان‌که در خرداد ۱۳۱۹، در نامه به نخست‌وزیر، چنین آمد:

«... متأسفانه تابه‌حال دوایر دولتی و غیره برای به‌کار بردن واژه‌ها در نامه‌ها و مطالب رسمی‌ اقدامات و تمایل جدی نشان نداده‌اند. باید ترتیبی داده شود که دوایر دولتی و روزنامه‌ها واژه‌های برگزیده را اجباراً به‌کار برند تا طبقات کشور به آن‌ها تأسی نموده، با واژه‌های نو انس بگیرند».