بالاترین مصیبتی که بر اسلام وارد شد + صوت
بخشی از بیانات امام خمینی (ره) که در تاریخ ۱ تیر ۱۳۵۰/ ۲۸ ربیع الثانی ۱۳۹۱، در جمع روحانیون و طلاب نجف و در نجف، مسجد شیخ انصاری ایراد شده است.
بالاترین مصیبتی که بر اسلام وارد شد، همین مصیبت سلب حکومت از حضرت امیر-سلام الله علیه- بود؛ و عزای او از عزای کربلا بالاتر. مصیبت وارده بر امیرالمومنین و بر اسلام بالاتر است از آن مصیبتی که بر سید الشهداء -سلام الله علیه- وارد شد. اعظمِ مصیبتها این مصیبت است که نگذاشتند مردم بفهمند اسلام یعنی چه. اسلام حالا هم به حال ابهام دارد زندگی میکند. الآن هم مبهم است. الآن هم نمیدانند مردم که معنی اسلام چیست، حکومت اسلامی چیست، اسلام چه میخواسته بکند، چه برنامهای اسلام داشته است در حکومتش. این پنج سال حکومت، یا پنج- شش سال حکومت حضرت امیر، این با همه گرفتاریهایی که بوده است و با همه زحمتهایی که از برای حضرت امیر فراهم شد، سلبش عزای بزرگ است. و همین [دورهی] پنج ساله و شش ساله، مسلمین تا به آخر باید برایش جشن بگیرند؛ جشن برای عدالت، جشن برای بسط عدالت، جشن برای حکومتی که اگر چنانچه در یک طرف از مملکتش، در یک جای از مملکتش، برای یک معاهد«۱» -یک زن معاهد- یک زحمت پیش بیاید، یک خلخال از پای او درآورند، حضرت، این حاکم، این رئیس ملت، آرزوی مرگ بکند، که مرگ برای من -مثلًا- بالاتر از این است که در مملکت من یک نفر زنی که معاهد هست خلخال را از پایش درآورند. این حکومتْ حکومتی است که در رفتنش مردم باید به عزا و سوگواری بنشینند؛ و برای همان پنج روز و پنج ساله حکومتش باید جشن بگیرند؛ جشن برای عدالت، جشن برای خدا، جشن برای اینکه این حاکم حاکمی است که با ملت یکرنگ است بلکه سطحش پایینتر است در زندگی؛ سطح روحیاش بالاتر از همهی آفاق است، و سطح زندگیاش پایینتر است از همهی ملت.
پینوشت:
۱. هم پیمان. مقصود «ذمّی» و آن کسی است که با مسلمانان پیمانی بسته است تا در پناه حکومت اسلامی باشد. اشارهی امام به ماجرای حملهی عوامل معاویه در زمان حکومت علی(ع) به شهر«انبار» است. که در آن یکی از سربازان معاویه خلخال زنی ذمّی را از پایش در آورد.