هر صبح و شام بر تو مى‌نالم! (حدیث روز)
امام مهدی علیه السلام:
«فَلَئِن أخَّرَتنِی الدُّهورُ، وعاقَنی عَن نَصرِکَ المَقدورُ، ولَم أکُن لِمَن حارَبَکَ مُحارِباً، ولِمَن نَصَبَ لَکَ العَداوَةَ مُناصِباً، فَلَأَندُبَنَّکَ صَباحاً ومَساءً، ولَأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّموعِ دَماً، حَسرَةً عَلَیکَ وتَأَسُّفاً عَلىٰ ما دَهاکَ وتَلَهُّفاً، حَتّىٰ أموتَ بِلَوعَةِ المُصابِ، وغُصَّةِ الاِکتِیابِ» .
«اکنون که روزگار، مرا به تأخیر انداخت و تقدیر، مرا از یارى دادن به تو باز داشته و نبوده‌ام تا با جنگجویان با تو، بجنگم و در برابر برافرازندگان پرچم دشمنى با تو، بِایستم، پس هر صبح و شام بر تو مى‌نالم و به جاى اشک، از دیده خون مى‌افشانم، از سرِ حسرت و تأسّف بر تو و افسوس خوردن بر گرفتارى‌هایى که به تو رسیده، تا آن گاه که از سوز مصیبت و غم فقدانت جان سپارم.».
المزار الکبیر: ص ۵۰١ ح ۹
