«من از آن روزی که علی [علیه السلام] مرا مستحقّ این حجرهٔ کوچک دانست و مرا مالک و متصرّف در آن ساخت نجفی شدم و دوستدار نجف شدم و به هر کجا که می‌رفتم دلتنگ می‌شدم و غربت به من اثر می‌کرد و به‌زودی خود را به نجف می‌رساندم؛ کأنّه وطن من است.   و هیچ وقت در کربلا