آمد و اشکم ز بصر می‌آید گوئیا زینب محزون ز سفر می‌آید   باز در کرب و بلا شیون و شینی برپاست کز اسیران ره شام خبر می‌آید   جرس از سوز جگر نالدو گوید به ملا که سکینه به سر قبر پدر می‌آید   گرچه پایش بود از خار مغیلان مجروح به سر قبر پدر باز پسر

و خوبى از کسى که همّ و غمش شکم و شرمگاه اوست.»     غرر الحکم :