به طور کلی در اموری که انجام آن موجب ناراحتی والدین است، از حیث شفقت پدر و مادری، اطاعت شود. و اذیت نمودن آنها با کارهایی همچون اظهار انزجار و راندن و طرد کردن آنها جایز نیست.

اگر قانونی در این زمینه بوده یا شرطی وجود داشته باشد که این تصرفات مطابق آن مجاز باشد، عدم رضایت دیگران تأثیری ندارد و این تصرفات جایز است؛ در غیر این صورت رضایت همه مالکان شرط است.

عمل مذکور که برای حیله و فرار از ربا می‌باشد، جایز نیست.

حکم مخالفت با قوانین جمهوری اسلامی

اگر قانونی در این زمینه بوده یا شرطی وجود داشته باشد که این تصرفات مطابق آن مجاز باشد، عدم رضایت دیگران تأثیری ندارد و این تصرفات جایز است؛ در غیر این صورت رضایت همه مالکان شرط است.

مانعی ندارد لکن در رساندن به فقیر نباید سهل انگاری کند و احتیاط واجب این است که هر وقت آن را می‌دهد مجدداً نیت فطره کند.

اول ماه از پنج راه ثابت می‌شود: ۱. دیدن ماه توسط شخص مکلف؛ ۲. شهادت دو فرد عادل، در صورتی که جمع زیادی رؤیت هلال را انکار نکنند و گمان اشتباه در آن دو عادل تقویت نشود؛ ۳. شهرتی که موجب علم یا اطمینان باشد؛ ۴. گذشت سی روز از اوّل ماه قبل؛ ۵. حکم حاکم شرع.

تشخیص شخص مکلف ملاک است، هر چند با استفاده از نظر پزشک یا دیگران باشد.

اگر می دانید ـ هر چند از گفته‌ی پزشک ـ روزه برای شما ضرر دارد یا می‌ترسید ضرر داشته باشد، جایز نیست روزه بگیرید.

بنابر احتیاط واجب روزه‌دار باید غبار غلیظ؛ مانند غباری که از جارو کردنِ زمین خاکی بر می‌خیزد، همچنین دود سیگار و دیگر دخانیات را فرو ندهد و اگر چنین کند بنابر احتیاط روزه‌اش باطل است.

اگر از شب قبل نیت سفر داشته است، می‌تواند بعد از حد ترخص افطار کند؛ اما اگر از شب قبل، قصد سفر نداشته است، بنابر احتیاط واجب باید روزه را نگهدارد و بعد از ماه رمضان قضای آن را هم بگیرد.

نماز او شکسته است و روزه‌اش صحیح نیست، مگر اینکه سی روز به حالت تردید در یک جا اقامت نماید که در این صورت از روز سی و یکم ـ تا زمانی که در آنجا حضور دارد ـ نمازش تمام و روزه‌اش صحیح است هر چند قصد اقامت ده روز نداشته باشد.

به هر حال اگر قرائت آن‌ها به قصد رجاء ورود و مطلوبیت باشد، اشکال ندارد.

اگر به حدی رسیده که امر به انجام وظیفه در مورد او معقول نباشد (مثل این که نسبت به نماز قادر به تشخیص اوقات نماز نباشد و نسبت به روزه هم فرقی بین حالت روزه و غیر روزه نگذارد)، مکلف به نماز و روزه و قضای آنها نبوده و فرزندان از جمله فرزند بزرگ نیز تکلیف ندارد.

نماز در فرض مذکور کامل و روزه صحیح می‌باشد.

کسی که می‌داند روزه برای او ضرر دارد یا احتمال عقلائی می‌دهد که ضرر داشته باشد (یعنی خوف ضرر دارد) روزه بر او واجب نیست، بلکه در مواردی نیز حرام است، خواه این یقین و ترس از تجربه شخصی حاصل شده باشد یا از گفته پزشک امین و یا از منشأ عقلایی دیگر و اگر روزه بگیرد، صحیح نیست؛ مگر آنکه به قصد قربت گرفته باشد و بعداً معلوم شود که ضرر نداشته است.

اول یا آخر ماه رمضان با رؤیت شخص مکلّف یا با شهادت دو فرد عادل در صورتی که جمع زیادی رؤیت هلال را انکار نکنند و گمان اشتباه در آن دو عادل تقویت نشود یا با شهرتی که مفید علم یا اطمینان است یا با گذشت سی روز از اول ماه قبل و یا به وسیله حکم حاکم ثابت می‌شود.

کسی که روزه‌ی قضای ماه رمضان بر او واجب است، نمی‌تواند روزه‌ی مستحبی بگیرد و چنانچه فراموش کند و روزه‌ی مستحبی بگیرد در صورتی که در اثنای روز یادش بیاید روزه مستحبی او باطل می‌شود حال اگر پیش از ظهر باشد می‌تواند نیت روزه‌ی قضای ماه رمضان کند و روزه‌اش درست است.

در امور مربوط به انتخابات در حد مشاوره، اشکال ندارد.

اگر بر طبق موازین شرعی عمل کرده است، مسئول نخواهد بود.