سوگ‌نامه یک مجتهد مظلوم

در میانه‌ی روایت‌های مغشوش پیدا می‌شوند کتاب‌هایی خواندنی که می‌کوشند مشروطه را درست روایت کنند. «حکایت پای دار» یکی از این آثار است. کتابی کم‌حجم که داستان زندگی شیخ‌فضل‌الله را بازخوانی و آرای او درباره مشروطه را روایت می‌کند. این کتاب اثری دلنشین است که بدون اطناب و زیاده‌گویی، لُب کلام را درباره شیخ شهید مشروطه بیان می‌کند و در برابر موج تحریف و تنقیص او می‌ایستد. محمدصالح سلطانی

استاد مطالعات تاریخ معاصر گفت: آمریکا روی خودش اسم «حامی حقوق بشر» می‌گذارد و همه می‌خندند. اگر روی «خَر» بتوان اسم «انسان» گذاشت، اغتشاشا‌گران هم می‌توانند روی «بلوای» خود اسم «انقلاب» بگذارند. این نام برای کار آن‌ها بزرگ است.

از اوان انقلاب مشروطه که شماری از ادیبان و دانشوران ایرانی با ایران‌شناسان اروپایی آشنا شدند و باب مراوده و مکاتبه بین آنها گشوده شد، کسانی از جمله علامه محمد قزوینی، سید حسن تقی‌زاده، محمدعلی فروغی و... روش‌های نوین پژوهش‌های ادبی و تاریخ‌نویسی و تصحیح انتقادی متون گذشته را آموختند و در ایران رواج دادند.

«آداب تربیت در روند نوگرایی» منتشر شد؛

«آداب تربیت در روند نوگرایی» نوشته سهیلا ترابی فارسانی و زرین شریفیان پور توسط نشر تاریخ ایران منتشر شد. این کتاب درباره چگونگی گذار از روش تعلیم سنتی به روش مدرن در عصر قاجار است.

رژیم پهلوی تصمیم گرفت همان کاری که روشنفکران و غرب‌زدگان در عصر مشروطه با شیخ فضل‌الله نوری انجام دادند با امام راحل انجام دهند و ایشان را اعدام و روحانیت را منزوی کنند اما اجماع مراجع و علما سبب شد نتوانند امام را اعدام کنند.

رژیم پهلوی تصمیم گرفت همان کاری که روشنفکران و غرب‌زدگان در عصر مشروطه با شیخ فضل‌الله نوری انجام دادند با امام راحل انجام دهند و ایشان را اعدام و روحانیت را منزوی کنند اما اجماع مراجع و علما سبب شد نتوانند امام را اعدام کنند.