چه درین چره کهن ساختند قالبی از بهر سخن ساختند   لیک نیفتاد به روی ز می قالب این سکه به از آدمی   زنده به جز آدمیان نیست کس کادمی از ناطقه زنده است و بس   پس چو چنین است سخن جان ماست وانکه بد و زنده بود زان ماست   این خرد و نطق که زان تواند هر دو به هم