همه‌ی این اعمال ورع است. شاید قبلاً هم عرض کرده‌ایم که مراد از ورع یعنی پرهیز کردن، دامن کشیدن از یک امری؛ این را میگویند ورع. اَلوَرَعُ عَن مَحارِمِ الله،(۲) یعنی از محارم الهی دوری بگزیند و خود را جدا کند؛ این معنای ورع است. میفرماید از همه مهم‌تر این است. و این

میراث که به امضای مصطفی پورعلی، مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء‌ میراث معنوی و طبیعی و علی دارابی، قائم‌مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی کشور رسیده، آمده است: در اجرای مواد ۱۱و ۱۲ از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس مصوب

میراث که به امضای مصطفی پورعلی، مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء‌ میراث معنوی و طبیعی و علی دارابی، قائم‌مقام وزیر و معاون میراث فرهنگی کشور رسیده، آمده است: در اجرای مواد ۱۱و ۱۲ از قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس مصوب

یکی از راه‌های حفظ دین، ورع است. با ورع‌ترین افراد کسی است که در مواجهه با شبهه‌ها، توقف کند. یکی از مصادیق شبهه که در کشور ما رایج است، سودهای بانکی است که اگر این‌ها حرام قطعی نباشد، یعنی ربا نباشد که از نظر بنده هست؛ دارای شبهه است پس باید برای حفظ دین در خصوص آن

صادق علیه السلام:   «لا وَرَعَ أنفَعُ مِن تَجَنُّبِ مَحارِمِ اللّهِ وَ الکَفِّ عَن أذَى المُؤمِنینَ وَ اغتِیابِهِم» .   «هیچ پارسایى‌اى، سودمندتر از دورى کردن از محرّمات الهى و خویشتندارى از آزار رساندن به مؤمنان و غیبت کردن در باره آنها