محبوب خدا! (حدیث روز)

 

امام صادق علیه السلام :
 

«لَیسَ البِرُّ بِالکَثرَةِ ؛ وذلِکَ أنَّ اللّهَ عز و جل یَقولُ فی کِتابِهِ: «وَ یُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ»...، ومَن عَرَفهُ اللّهُ عز و جل بِذلِکَ أحَبَّهُ اللّهُ، ومَن أحَبَّهُ اللّهُ ـ تَبارَکَ وَتعالى ـ وَفّاهُ أجرَهُ یَومَ القِیامَةِ بِغَیرِ حِسابٍ» .

«نیکى کردن، به بخشش و عطای بسیار نیست؛ چرا که خداوند عز و جل در کتاب خویش مى‌فرماید : «و [دیگران را] بر خویشتن، مقدّم مى‌دارند، هر چند خودشان نیازمند باشند» ... کسى که خداوند عز و جل این نکته را به او بشناسانَد، محبوب اوست و هر کس که خداوند ـ تبارک و تعالى ـ دوستش بدارد، در روز قیامت، مزد و پاداش او را بى‌حساب و کامل مى‌دهد».

 

الکافی : ج ٢ ص ٢٠٦ ح ٦