با توجه به آنچه گفته شد به جرئت می­توان گفت ناصرخسرو، زبان را می­شناخته­است و با آگاهی از ظرفیت آن، به اقتضای موضوع اثر خود، برای بیان اندیشه و عقاید مذهبی و فلسفی خود از آن بهره جسته­است. فرایند واژه‌سازی‌های او و گوناگونی بالای واژه‌های ساخته‌شده در این

سفرنامهٔ منسوب به ناصر خسرو چند لغت کم‌استعمال هست که گویا بعضی را نویسنده از مردم محلی می‌شنیده. مهندم به معنای تراشیده و باندام، که کلمه‌ای است عربی‌شده از هندام فارسی، و مینا را این جا یاد می‌کنیم.   مینا به معنای بندرگاه و اسکله را نویسنده در وصف شهر

ناصر خسرو، کهن‌ترین و مهم‌ترین سفرنامه فارسی است و درباره اهمیت آن، نیازی به سخن گفتن بیش از این نیست. پس از انتشار نخست سفرنامه به تصحیح شارل شفر، خاورشناس فرانسوی، شماری از پژوهشگران ایرانی همچون محمود غنی‌زاده، محمد دبیرسیاقی و نادر وزین‌پور، عمدتاً

با توجه به آنچه گفته شد به جرئت می­توان گفت ناصرخسرو، زبان را می­شناخته­است و با آگاهی از ظرفیت آن، به اقتضای موضوع اثر خود، برای بیان اندیشه و عقاید مذهبی و فلسفی خود از آن بهره جسته­است. فرایند واژه‌سازی‌های او و گوناگونی بالای واژه‌های ساخته‌شده در این

به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از روابط عمومی دفتر نشر فرهنگ اسلامی، گزیده‌ای از سفرنامه، شاهکار ادبی ناصرخسرو قبادیانی مروزی، حکیم، شاعر، نویسنده، فیلسوف و جهانگرد ایرانی قرن چهارم ‌و پنجم هجری به قلم سیدعلی موسوی گرمارودی در ۱۰۴ صفحه و بهای ۴۲