همسر شهید پاسدار «عزیز‌الله فرجی» می‌گوید: همسرم نسبت به بیت‌المال حساسیت زیادی داشت. حتی برای مطالعه در مقر سپاه از نور چراغ آنجا استفاده نمی‌کرد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دست‌اندرکاران برگزاری دومین کنگره ملی شهدای همدان فرمودند: امثال شهیدان «چیت‌سازیان‌ها» و «سُلگی‌ها» بودند و نشان دادند ایرانیت و اسلامیت یک حقیقت واحد است.

پارسینه: سرلشکر خلبان «علی اقبالی دوگاهه»در حالی که زنده به اسارت مزدوران عراقی درآمده بود، به دلیل ضربات مهلکی که نیروی هوایی ارتش ایران در نخستین ماه جنگ بر پیکر ماشین جنگی عراق وارد نموده بود به دستور صدام و برای ایجاد رعب و وحشت در بین سایر خلبانان کشورمان، برخلاف تمامی موازین انسانی و موافقت نامه های بین المللی رفتار با اسرا، به فجیع‌ترین و بیرحمانه ترین وضع به شهادت رسید.

یکی از همرزمان شهید ورامینی می‌گوید: عباس تعریف می‌کرد من وقتی به خانه می‌روم، سریع نمازم را می‌خوانم و حتی بعضی از مواقع تعقیبات نماز را هم به جای نمی‌آورم.

همسر شهید حمید باکری می‌گوید: مدت‌ها بود دیگر سفیدی چشم حمید را ندیده بودم. همیشه چشمانش سرخ بود. وقتی هم که خبر شهادتش را دادند گفتم بهتر، الحمدالله!

یکی از سرداران جنگ می‌گوید: دنبال حاج داوود کریمی هرجا را می‌گشتم، می‌گفتند نیست. از گشت و گذار در این اتاق و آن اتاق خسته شدم. گفتم: تجدید وضویی می‌کنم و می‌روم توی اتاقش تا پیدایش کنم، اما جایی او را یافتم که فکرش را نمی‌کردم.

«جانی بت اوشانا» به سال ۱۳۶۷ زمانی که برای گذران خدمت مقدس سربازی از طریق ارتش به جبهه‌های جنگ ایران و عراق اعزام شد در عملیات بدر به شهادت رسید.

همرزم شهید زارعیان می‌گوید: آفتاب سوزان تیرماه خوزستان، امان همه را بریده بود. فریادهای اسماعیل بچه‌ها را به جلو می‌راند. روز دوم عملیات بود که ناگهان ترکش گلوله تفنگ ۱۳۰ میلیمتری دست چپ اسماعیل را از مچ قطع کرد.

بهمن تیمورنیا می‌خواست هر طور شده سهمی در دفاع مقدس داشته باشد، اما مانعی بزرگ بر سر راهش قرار داشت و آن سن کمش بود. او با زیرکی توانست این مانع را از سر راه خود بردارد.

سیدان نوشت: مشهور است که حسن باقری یک نخبه و نابغه بود اما بیش از آنکه یک نابغه باشد «خبره» بود. خبره به جای اتکا به ذهنیت‌های تخصصی به واقعیت و عینیت توجه دارد و همین امر حسن باقری را قوی، امکان‌ساز و امیدوار کرد.

مادر شهید آقاباباییان می‌گوید: محسن در معرکه جنگ، پلاکش را گم کرده بود و به دوستانش گفته بود اگر من شهید شدم نشانی خانه را با ماژیک روی سینه‌ام بنویسید تا خانواده‌ام مرا پیدا کنند.

محمدباقر برزگر در عملیات کربلای 4 یک غواص 15 ساله بود و تنها غواص بازمانده از نیروهای اعزامی آذربایجان غربی به شمار می‌رفت. او بعد از 36 سال از این عملیات روایتی دردناک ارائه می‌دهد که خواندنی است.

شهید حسن فرجی پیش مادرش رفت و گفت:‌ سیدننه! دوست دارم لباسم را تو برایم بپوشی. سیدننه گفت: نه! نمی‌پوشانم! حسن چشمانش پر از اشک شد و با بغض گفت:‌ تو اصلاً مرا دوست نداری!

شهید غلامعلی پیچک بیشتر کار شناسایی‌ها را در عملیات‌ها خودش انجام می‌داد و تا پشت سنگرهای دشمن هم نفوذ می‌کرد. او در اوایل جنگ صدام حسین را در جبهه غرب عاصی کرده بود.

از جمله شهدای شاخص دانشجو می‌توان به محسن حاجی‌بابا، محسن وزوایی، محمود شهبازی دستجردی، احمدرضا احدی و مهران بلورچی در جبهه های دفاع مقدس اشاره کرد.

یکی از همرزمان شهید عسگری می‌گوید: چند روز پیش بچه‌دار شده بود. دم سنگر که دیدمش، لبه پاکت نامه از جیب کنار شلوارش زده بود بیرون. گفتم: هان، آقا مهدی خبری رسیده؟

در کودکی طعم یتیمی را چشیده بود و با تنها برادرش به سختی روزگار گذرانده بود. با شروع جنگ تحمیلی به جبهه رفت و در سال 1365 یکی از شهدای غواص عملیات کربلای 5 شد.

مادر شهیدان جوادنیا گفت: اکثر همسایه‌های ما طاغوتی بودند و احمد روی بام شعار می‌داد، ترسیدم و وقتی دیدم به حرفم گوش نمی‌کند خواستم تهدیدش کنم، گفتم اگر نیایی پایین خودم را از پشت بام پرت می‌کنم پایین، با خنده گفت: اگه مردی بنداز.