بیا که عشق ندا می کند بلند کان کس که گفت قصه ی ما هم زما شنید   دست او طوق گردن جانت سر برآورده از گریبانت   به تو نزدیک تر ز حبل ورید تو در افتاده در ضلال بعید   چند گردی بگرد هر سر کوی درد خود را دوا هم از خود جوی   لانهنگی است کاینات آشام عرش تا فرش در کشیده