۱۰ رمضان وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها
حضرت خدیجه(س) پانزده سال پیش از عام‌الفیل در مکه ولادت یافت. پیش از ازدواج با رسول خدا(ص) در درجه‌ای از پاکی بود که به «طاهره» ملقب گشت.
او که از راست‌گویی، امانت‌داری و اخلاق پسندیده‌ی محمد(ص) در طی سفر تجاری‌اش به شام آگاه شده بود و آثار نبوت را در وجود او دیده بود، با تمایل خود و خواستگاری پیامبر(ص)، آن دو پیمان ازدواج بستند و در پی آن، خدیجه(س) تمام دارایی و غلامان خود را در اختیار حضرت قرار داد.
حاصل این ازدواج، دو پسر و چهار دختر بود که آخرین دختر، حضرت فاطمه(س) بود.
حضرت خدیجه(س) به دلیل اسلام‌خواهی، و مقاومت در این راه، حدود سه یا چهار سال همراه پیامبر(ص) و بنی‌هاشم، در شعب ابی‌طالب، در محاصره‌ی شدید اقتصادی قرار گرفت.
فشارهای بسیار سخت و گوناگون جسمی و روحی در شعب، آثار منفی سخت و کمرشکنی بر سال‌خوردگانی چون خدیجه و ابوطالب گذاشت. از این رو چیزی از پایان محاصره نگذشت که این دو بزرگوار با فاصله‌ی چند روز رحلت کردند، بلکه به شهادت رسیدند.
پیامبر اکرم(ص) [درباره‌ی ایشان می فرمایند]:
مثل خدیجه(س) پیدا نخواهد شد. خدیجه(س) در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود، و مرا با ثروت خود براى پیش‌رفت دین خدا یارى نمود. خدا به من دستور داد خدیجه(س) را به قصر زمرّدى که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتى در آن نیست بشارت دهم.
منبع: بحار الانوار جلد ۴۳ صفحه‌ی ۱۳۱
