گفت‌وگو با آقای محمد اسماعیل درویش، رئیس شورای رهبری حماس
آنچه طی ۱۵ ماه گذشته در غزه گذشت از بسیاری جهات در تاریخ کم‌نظیر و حتی بی‌نظیر است. باریکه‌ای که متراکم‌ترین منطقه جمعیتی جهان است، به طور بی‌وقفه از زمین و هوا و دریا مورد بمباران قرار گرفت. چنان شدید که حدود ۵۰ هزار نفر از اهالی آن به شهادت رسیدند، چند ده هزار نفر مفقودشده‌اند و بیش از صد هزار نفر نیز مجروح. یک سوی این نبرد یک باند جنایتکار است که نقاب دولت به چهره زده و از حمایت تمام قدرت‌های غربی برخوردار است و در سوی دیگر، گروهی اندک که سال‌هاست تحت محاصره‌اند و از نظر تسلیحاتی و فناوری و امثالهم با طرف مقابل قابل قیاس نیستند. اما تاریخ نشان داده، سرنوشت نبردها را همیشه تعداد سربازان و برتری جنگ افزارها تعیین نمی‌کند. سنت الهی بر نصرت یاری‌کنندگان دین خدا قرار گرفته؛ « إِن تَنصُرُوا الله یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامکُم». خانه‌ها را میتوان با بمب از بین برد، شهروندان بی‌گناه را به خاک و خون کشید، تأسیسات را نابود کرد، جاده‌ها را تخریب کرد و... اما سنگرشکن‌ترین بمب‌ها هم از پس بعضی چیزها بر نمی‌آیند. همه، تصاویر مردان و زنان غزه را دیده‌اند که پس از بیرون آمدن از زیر آوار یا مواجهه با پیکر عزیزان خود، با صلابت میگویند حسبنا الله و نعم الوکیل... رزمندگان و رهبران مقاومت غزه به پشتوانه چنین مردمی با چنان دشمن قداری پنجه در پنجه افکنده‌اند و وارد این نبرد نابرابر شدند و سربلند بیرون آمدند.
