قبل که اجمالاً به این نتیجه رسیده بودم که تلفظ قدیمترِ کلمهٔ غنچهٔ معروف بایست غنجه باشد تصور خود را جداگانه با آقای دکتر کمالی و آقای دکتر عیدگاه در میان گذاشتم و معلوم شد که ایشان نیز جداگانه به این مطلب رسیده بوده‌اند. مؤلفان لغت‌نامه نیز در گذشته دریافته

از بهشت که در ادوار تاریخی نزدیکتر به ما در اذهان مؤمنان به جهان دیگر نقش بسته و بواسطۀ کتاب مقدس و قرآن عمومیّت یافته بیشتر تصویر باغی است محصور در دیوارها. این تصویر، که از مرحله‌ای پیشرفته‌تر از تمدن بشر - پیشرفته‌تر از اعصار شبانی و کوچروی - بر پردهٔ خیال

ازل را نه تو دانی و نه من واین خط مقرمط نه تو خوانی و نه من هست از پس پرده گفت‌وگوی من و تو چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من*   مضمون این رباعی مشهور یا جزئی از آن یا مضامین نزدیک به آن‌ را دیگران نیز تکرار کرده‌اند. دو مورد را که در آن نیز مقصود از راز راز خلقت و

علاوه بر فارسی، به صورت ناقص، یعنی با صرف محدود، در پهلوی و به صورت صرف‌پذیر (از مادهٔ šah) در پهلوی اشکانی نیز به عنوان فعل وجهی به کار رفته است. معنای اصلی آن "توانستن" بوده و سپس معنای "سزیدن" و "مُجاز بودن" نیز یافته است. بنابراین، در معنی با