آن‌که بالِش دارد ز آستانِ عنایت غلامِ خُفتنِ اوی‌م که هیچ خفته نماند…   مولوی - غزلیّات     جنابِ شفیعی‌کدکنی ذیلِ این بیت می‌فرماد:   عنایت در اصطلاحِ فلاسفه و علمای کلام، علمِ حق تعالی است بدان‌چه هستی بر آن باید باشد تا بر «نظامِ احسن»

- تحلیل دنیامداری در مثنوی

  به گزارش خبرگزاری مهر، چاپ سوم کتاب «مثنوی و مردم: روایت‌های شفاهی قصه‌های مثنوی» نوشته محمد جعفری‌قنواتی و سیداحمد وکیلیان به‌تازگی توسط انتشارات سروش عرضه شده است. کتاب «مثنوی و مردم: روایت‌های شفاهی قصه‌های مثنوی»

غرابت نام مثنوی و تاکید مؤلف بر هم عنان بودن آن با قرآن. کتاب را در دست می گیریم و از همین دیباچه منثور آن شروع می کنیم: هذا کتاب المثنوی، و هو اصول اصول اصول الدین. معهود و متعارف چنان است که کتاب نامی داشته باشد، بعد هم تحمیدیه، مشتمل بر دو اصل عمدۂ توحید و نبوت.  مثنوی

بخش مهمی از شعر آئینی ما می‌تواند متوجه مسائل عرفانی و معنوی بشود. و این هم یک دریای عظیمی است. شعر مولوی را شما ببینید. اگر فرض کنید کسی به دیوان شمس به خاطر زبان مخصوص و حالت مخصوصش دسترسی نداشته باشد که خیلی از ماها دسترسی نداریم و اگر آن را کسی یک قدری دوردست بداند،