- ب ب +

زمانه مرد مصاف است و من ز ساده دلی

 
جهان بگشتم و دردا به هیچ شهر و دیار
نیافتم که فروشند بخت در بازار
 
کفن بیاور و تابوت و جامه نیلی کن
که روزگار طبیب است و عافیت بیمار
 
مرا زمانه طناز دست بسته و تیغ
زند به فرقم و گوید که هان سری می‌خار
 
زمانه مرد مصاف است و من ز ساده دلی
کنم بجوشن تدبیر و هم دفع مضار
 
زمنجنیق فلک سنگ فتنه می بارد
من ابلهانه گریزم در آبگینه حصار
 
عجب که نشکنم این کارگاه مینایی
که شیشه خالی و من در لجاجتم زخمار
 
چنین که ناله زدل جوشد و نفس نزنم
عجب مدار گر آتش برآورم چو چنار
 
اگر کرشمه وصلم کشد و گر غم هجر
نه آفرین زلبم بشوند و نه زنهار
 
دلم ز درد گرانمایه چون جگر زفغان
دما غم از گله خالی چو خاطرم زغبار
 
دل خراب مرا مطلبی است آیت یأس
چو زود رفتن جان پیش نیم کشته شکار
 
دلم چو رنگ زلیخا شکسته در خلوت
غمم چو تهمت یوسف دویده در بازار
 
ز سلک مدت عمرم که روزها دزدید
که فصل شیب و شبابم گذشت در شب تار
 
عرفی شیرازی » قصیده‌ها