از رؤیت و شهود حقیقت و فیلسوف از اندیشه و مفاهیم ذهنی برخوردار است.  عارف از یافته خویش سخن می گوید و حکیم از فهمیده خود خبر می دهد.  فلسفه و حکمتِ بحثیِ صرف، با انکار حقایقی که مشهود عارف است و یا بی توجه به آن حقایق شهودی، فقط در محدوده‌ی مفاهیم بحث می نماید ولی

شاعری است که شعرهای او دچار دگرگونی‌‌های بسیار است. برخی شعرهایش، محصول سال‌های جوانی است؛ چراکه این شعرها، ویژگی‌های دارد که به این سال‌ها مربوط می‌شود. اما در شعرهایی که اکثر جامعه از او شنیده‌اند، وی به پند و حکمت می‌پردازد.    شعرهای او

بود بیمار آن بیمار عشق مه جبین تن بود رنجور آن رنجور یار نازنین   آهوی طبعم به نخجیر غمش تا شد اسیر چون به زنجیر ستم سر رشتۀ دنیا و دین   شد به بند بندگان، سر حلقۀ آزادگان یا سلیمان حلقۀ اهریمنان را شد نگین   نقطۀ اسلام را پر کار کفر آمد محیط  مرکز عدل حقیقی

تو حل مشکلات است صبر از تو خلاف ممکنات است   دیباچهٔ صورت بدیعت عنوان کمال حسن ذات است   لب‌های تو خضر اگر بدیدی گفتی: «لب چشمه حیات است!»   بر کوزهٔ آب نه دهانت بردار که کوزهٔ نبات است   ترسم تو به سحر غمزه یک روز دعوی بکنی که معجزات است   زهر از

به صد ره می رود اما مراد دل یکی است راه اگر بسیار باشد، «باش» گو، منزل یکی است   شوق دیدار است کز هر دل به کامی دل گشاد عالمی در گفتگوی خواهش سایل یکی است   گر تعلق نیست اسباب جهان مردود نیست صد هزاران پرده پیش دیده ی حایل یکی است   عالمی در جلوه و عاشق

در این کتاب می توانید منابع قدیمی ای که توسط غیر مسلمانان نوشته شده است و اشاره ای ضمنی یا صریح به اسلام و پیامبر اسلام داشته اند را بیابید. این منابع به زبان های مختلف یونانی، سریانی، قبطی، ارمنی، لاتین، فارسی، چینی، عبری و لهجه ی عربی یهودی نوشته شده