محسوب می‌شود.   نقد کواین بر مفهوم تحلیلیت کواین وجود گزاره‌های تحلیلی را در معنای حداقلیِ آن‌ می‌پذیرد، اما آن‌ها را در معنای حداکثری مورد انکار قرار می‌دهد.   معنای حداقلیِ گزاره‌های تحلیلی همان صدق‌های منطقی‌اند، یعنی گزاره‌هایی که با هر

استدلال اول کواین (نفیِ تمایز میان گزاره‌های ترکیبی و تحلیلی)   دوگانه‌ی «تحلیلی-ترکیبی» synthetic/analytic از کانت است. پیش از کانت، دوگانه‌ی روابط میان ایده‌ها relations of ideas  و امور واقع matters of fact را از دیوید هیوم و دوگانه‌ی حقایق عقل truths of reason و حقایق

کواین: کواین به سود معرفت‌شناسی طبیعی‌شده دو استدلال دارد:   یکم،نفی تمایز میان گزاره‌های ترکیبی و تحلیلی دوم، رد مبناگروی   استدلال اول: نفیِ تمایز میان گزاره‌های ترکیبی و تحلیلی کواین در مقاله مشهورش، «دو اصل جزمیِ

نخستین بار توسط کواین (منطق‌دان و فیلسوف برجسته‌ی تحلیلی آمریکایی معاصر) در مقالۀ مشهورش، «معرفت‌شناسیِ طبیعی‌شده-Epistemology Naturalized »  ، در سال 1969 مطرح شد. معرفت‌شناسیِ طبیعی‌شده نوعی طبیعت‌گروی به حساب می‌آید که، بر مبنای آن،