قرآن کریم بحث معرفت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. معرفت شامل معرفت خدا، انسان و جهان؛ این سه گانه‌ی معرفت مهم‌ترین مباحث معرفت هستند. خود این سه معرفت با هم ارتباط عمیق دارند. همان‌طور که از نبی مکرم اسلام نقل شده: مَن عَرَف نَفسَه فَقد عَرَفَ رَبَّه، یعنی هر کس

در حال مشاهده یک سیب قرمز هستیم، ویژگی‌هایی از جمله شکل، رنگ، اندازه، نسبتش با دیگر چیزها را تجربه می‌کنیم. اما آیا ویژگی‌های آگاهانه‌ای که در حال تجربه کردن آنیم با ویژگی‌های خود شیء بیرونی، یعنی سیب، مطابقت دارد؟ آیا سیب حتی زمانی که ادراک نمی‌شوند واجد

تحلیلیت Analyticity بر ترادفِ زبانی و صدق منطقی    چنان‌که گفتیم، بر مبنای تعریف فرگه، جمله آنگاه تحلیلی است که، اگر و فقط اگر، حدود به‌کارگرفته در آن با مترادف‌هایشان جایگزین شوند و به یک «صدق منطقی» truth of logic تبدیل شود.    به‌عنوان مثال، به

استدلال اول کواین (نفیِ تمایز میان گزاره‌های ترکیبی و تحلیلی)   دوگانه‌ی «تحلیلی-ترکیبی» synthetic/analytic از کانت است. پیش از کانت، دوگانه‌ی روابط میان ایده‌ها relations of ideas  و امور واقع matters of fact را از دیوید هیوم و دوگانه‌ی حقایق عقل truths of reason و حقایق

کواین: کواین به سود معرفت‌شناسی طبیعی‌شده دو استدلال دارد:   یکم،نفی تمایز میان گزاره‌های ترکیبی و تحلیلی دوم، رد مبناگروی   استدلال اول: نفیِ تمایز میان گزاره‌های ترکیبی و تحلیلی کواین در مقاله مشهورش، «دو اصل جزمیِ

نوع طبیعت‌گروی نخستین بار توسط کواین (منطق‌دان و فیلسوف برجسته‌ی تحلیلی آمریکایی معاصر) در مقالۀ مشهورش، «معرفت‌شناسیِ طبیعی‌شده-Epistemology Naturalized »  ، در سال 1969 مطرح شد. معرفت‌شناسیِ طبیعی‌شده نوعی طبیعت‌گروی به حساب می‌آید که، بر مبنای آن،

«knowledge» در انگلیسی، و معادل فارسی آن «معرفت»، در سه معنا به کار می‌رود: 1. معرفت از راه آشنایی (آشنابودن)  2. معرفت از مقوله‌ی مهارت (بلدبودن) 3. معرفتِ گزاره‌ای (دانستن)   یکم، معرفت از راه آشنایی- knowledge by acquaintance (knowing-who) اگر متعلَّقِ معرفتْ یک

نقل از خبرگزاری فارس، محسن کدیور و عبدالکریم سروش به عنوان دو نماینده برجسته روشنفکری دینی می‌شناسیم که اختلافشان نه قصه امروز و دیروز بلکه سابقه‌ای دارد که باید در دهه ۷۰ جست‌وجویش کرد. خلق کتاب «پلورالیزم دینی»، محصول همین اختلافات بود. نزاع فکری این

باور «باور»، در تعریفِ سه‌جزئی معرفت، حالتی ذهنی (mental state) است. حالات ذهنی دو قسم‌اند: شناختی cognitive و غیرِ شناختی non-cognitive. حالاتی مانند شادی و اندوه حالات ذهنی غیر شناختی و حالاتی مانند یقین و احتمال حالات ذهنی شناختی محسوب می‌شوند.   باور حالتی ذهنیِ

در رساله‌ی ثیاتتوس معرفت را «باورِ صادق موجّه (مدلّل)» تعریف می‌کند. او در این باره چنین می‌نویسد:   «سقراط: اگر پندارِ درست [باورِ صادق] شناسایی [معرفت] باشد ، ممکن نیست که بهترین داوران در مورد واقعه‌ای پندارِ درست [باورِ صادق] پیدا کند